Vorige week had ik – in voorbereiding op mijn boeklancering – een live dag met Eva Brouwer in het NXT Museum Amsterdam. Zij leerde mij om mijn podium te pakken. En eerlijk: ik ben van nature iemand die liever een ander op dat podium zet dan mezelf. Dat voelt veiliger.
Net als met dit boek: ik ben degene die het heeft geschreven, ontworpen en ontwikkeld – met mijn brein en creativiteit – maar het is niet alleen van mij… Ik heb het gemaakt met de hulp van een dijk van een redacteur, een mega creatieve drukwerkexpert, mijn liefdevolle-schop-onder-mijn-kont business assistant. Met mijn man die thuis het huishouden, de boodschappen en de was doet als het mij even niet lukt. En met mijn ouders en vrienden die mijn dochter soms liefdevol opvangen als ik in mijn ontwerpbunker zit…
Zonder hen was dit boek er niet geweest.
Ik zet anderen graag in het licht – dat is echt mijn kracht. Toch liet Eva me zien: “Liek, jij mag in dat licht gaan staan, dat podium ook zelf pakken. Jij mag opstaan en zichtbaar zijn met wat je maakt!” In het museum ben ik (liefdevol en lichtelijk gedwongen door Eva 😉) létterlijk in het licht gaan staan. Ik bleef dit keer niet veilig in de schaduw. En dat voelde stiekem best goed.
Ik roep je op dit ook te doen met jouw boek. Met jouw verhaal, jouw nalatenschap. Wat wil je de wereld vertellen? Hoe ga je dit laten zien?
In mijn boek komt een spiegel pagina. Een pagina die je uitnodigt om jezelf te laten zien. Als erkenning voor jouw verhaal: jij mag zichtbaar zijn.
Want als jij zichtbaar bent, kunnen mensen je zien.
En dat verandert alles.
